Showing posts with label Poetry. Show all posts
Showing posts with label Poetry. Show all posts

24 Samhain 2009

Athuair

Tharla sé arís
Nuacht nua
Ar sheanaimsir,
Á chur faoi sholas nua salach

Agus é á léamh agam
Faoi dhó, faoi thrí, faoi cheathair
Mothaím mo chroí á bhualadh
Ag teacht amach ó mo bhéal.

Ach ní thagann deora.
Ní bheidh siad le feiceáil arís.
Ghol mé an iomarca deora dó
Agus níl fonn air iad a thirimiú.

Bhí an t-ádh dearg liom
Éalú uaidh agus an seans agam;
Éalú ón mbréagadóir, ón gcladhaire,
Ón gcroí-bhriseadóir ainniseach.

Rinne mé neamhaird ar na fógraí
Ach déanann an grá dall asat
D’éalaigh mé ina ainneoin sin;
D’aimsigh mé an slí amach le mo chroí.

Agus anois,
Táim i lár an tsolais;
Slán sábháilte arís.

22 Samhain 2009

Síocháin

Maidin na Samhna;

Tá m'anam 's an aimsir

Suan, th'réis na stoirme.


Aistruithe ón mBéarla ag an bhfile.

10 Meán Fómhair 2009

Ná Lig Mé i gCathú

Anois agus mé slán sa bhaile,
An bhfuil sé fós ann;
Á mo chuardú,
Ag breathnú thart,
Dóchasach go n-aimseoidh sé mé?

Ar mhothaigh sé é sin freisin,
Nuair a chroith sé mo lámh
Agus d’fhéach ’steach i mo shúile

Nuair a mhothaíos cineáilín ciontach
Agus mo bhuachaill thuas staighre;
É féin lenár gcairde
Ag comhrá is ag gáire le chéile

Ach mise ag caint leis an strapaire seo,
Á chuir féin in aithne dom;

‘An mbeidh tú thuas staighre níos déanaí,’
A fhiafraíonn sé dom,
‘An mbuailfidh mé arís leat ann?’

‘Cinnte, yeah,’ a dheirimse leis,
Gan a rá go mbeidh mo bhuachaill liom...

‘Iontach, ar fheabhas,’ a dheireann sé liom,
‘Mar ’ sé go deas bualadh leatsa anocht,’
Ach deireann an gáire,
An meangadh mór,
Níos mó ná a chuid focla.

‘Agus leatsa,’ arsa mé;
Ach tosaím ag casadh
I dtreo na staighre éalaithe

Agus téim ar ais
Chuig an buachaill ceart;
An fear lena bhfuil mo chroí.

18 Aibreán 2008

La Langue (An Teanga)

Si romantique, si belle sur ma bouche,
Mais elle ne me comprend…
La famille de mon père vient de Normandie ;
Parce que ça, j’ai dois savoir la langue de mes ancestraux.

Mais la langue de mon cœur est une langue
Plus vielle que la beauté là
Le gaëlique me contrôle
Comme un parent amoureux.

Elle déteste des autres –
Le breton, le basque, l’anglais,
Aime-elle ma langue, ai-je une bienvenue a-t-elle, ou
Dois-je sacrifier les autres pour elle ?

Je ne fais pas ça avec eux ;
Mais l’irlandais est le Premier de moi
Les autres sont égales, à mon avis
Mais j’ai une affection pour cette beauté.

Dublin, 17 avril 08

---

An Teanga
Aistriuithe ón bhFraincis

Chomh rómánsúil, chomh deas ar mo bhéal,
Ach ní thuigeann sise mé...
Is as an Nórmainn clann m’athar;
Mar dhea, tá orm teanga mo mhuintir ‘bheith ar eolas agam

Ach ‘sí teanga mo chroí ná teanga
Níos sinne ná’n áillteacht sin
Tá smacht ar an nGaeilge orm
Cosúil le tuismitheoir grámhar.

Is fuath léi na cinn eile –
An Bhriotáinis, an Bhascais, an Béarla,
An maith léi, mo theanga, ‘bhfuil fáilte aici romham, nó
‘bhFuil orm na cinn eile a bhaineadh díom dá son?

Ní dhéanaim sin leo;
Ach is mo Thaoiseach í an Ghaeilge
Tá na cinn eile mar a chéile, im’ thuairim
Ach tá cion agam don áilleacht seo.

01 Meán Fómhair 2007

Encore de L'Amour

Nous n'avons plus
Le naïvété de la jeunesse;
Nous savons plus de l'autre
Que nous savons de nous-même.

Mais il y a encore de l'amour,
De la rage et de la passion
Amoreux, romantique, sexuelle -
Y a t-il encore de problemes?

Nous ne savons pas quoi faire,
Et nous n'avons pas appris
De l'expérience de notre histoire;
Mais il y a encore de l'amour.

11 juillet (Iúil) 2007

26 Iúil 2007

Dá mBeadh...

Dá mbeadh a fhios agat, a chréatúir,
Faoin méid atá ar siúl trí mo cheann
Nó faoi na mothúcháin atá á bhrath agam
Bheadh tuairim difiriúil agat fúm.

Dá mbeadh an aimsir difiriúil, a chroí,
Dá mbuailfaimís le chéile ar shlí difiriúil
Ní bheadh aon fhadhb againnse
'S ní bheadh éinne i bpian.

Níl an lucht ar éinne dúinn;
Sin an tslí a tharla sé
Cé nach raibh sé éasca go leor
Tá súil agam gurb fhiú é.

Abair liom go mbeidh sé togh',
'Gus is é seo deireadh na bhfadhbanna
A mbíonn agamsa im' shaol
Is go mbeidh faoiseamh againn go luath.

Coicís

Sular bhuail mé leat
Bhí mo dhomhan foirfe;
Buachaill nua, cairde nua,
Bhíos sásta, a cheap mé.

Ansin, chuir m'fhear thusa in aithne dom
Agus d'athraigh 'chuile rud
I gceann coicíse, d'athraigh mo shaol
Bhí réalta nua i mo spéir arís.

Tuigeann tú mise, cé nach bhfuilimid
Le chéile ach ar feadh coicíse
Ach mar is gnáth, níl sé simplí;
"Is casta cúrsaí an chroí"

An chéad oíche le chéile
Agus bhí ormsa mo bheola a chur ar "m'fhear"
Cé gur chaill sé mo chroí
Ón nóiméad a chur sé thusa in aithne dom.

"Neosfaidh an aimsir."

14 Meitheamh 2007

An Seomra Dorcha

Dúnaim an doras, ionas
nach mbeidh duine ar bith in ann
cur isteach orm.

Ciúneas iomlán, seachas cogar
nó dhó ón domhan lasmuigh
dem' cheann dubh féin.

Casaim an eochar, ionas
nach mbeadh duine ar bith
in ann an doras a oscailt

Agus mé a scaoileadh
ó mo dhorchas dubh fhéin
cé go mbeadh sé do mo mhaitheas.

Cé nach mbeadh a fhios agam, fós.

An Bus Caillte

Tá sé á thiomáint sinn timpeall na tíre!
Is maith an rud nach bhfuil brú orm
Filleadh abhaile thar n-ais abhaile, nó pé rud.

Is léir go bhfuil sé caillte, cosúil liomsa.

Aiste fós le déanamh do choláiste. Fuck it.
Ní ach teipfidh mé
Ar phíosa amháin dem' chúrsa.

Maith go leor, i gcomparáid
Leis an gcuid eile dem' shaol.

Tá brón orm. Ceapaim go bhfuil
a fhios aige ar sin. 'Súil agam.

Tá muid ar an mbóthar ceart anois;

B'fhéidir gur Dia, nó Daideo
É tiománaí an bhus...?


26 Aibreán '07, Br. na hUaimhe

Ionsaí

Cad 'tá cearr, libhse go léir;
Go bhfuil oraibh 'bheith páirteach
I saolta na ndaoine nach mbaineann
Libhse a thuilleadh?

Cén fáth go bhfuil oraibh bréaga a chumadh;
Bréaga dochreidte, bréaga déistineacha!
Cén fáth nach féidir libh fanacht amach
Ó shaolta na ndaoine 'tá sásta?

Bhain sibhse iarracht eile
Mo chroí; an grá 'tá agam a chríochnú
Agus chreid sé sibh, ar feadh tamall,
Ach t'ár ngrá níos láidre ná sin.

Ní chreidim cé chomh h-íseal 's atá
Bhur n-anamnacha, 'gus ní bheidh lá
Nuair a bheidh muid ag ithe le chéile ar an mbórd
Choíche.

Croíbhriste

Folamh, briste 'gus marbh
Ach in ainneoin sin, níl tú uaim
Ní a thuilleadh, ní mar leannán
Ach ar bhealaigh eile, ba mhaith liom thú

A bheith anseo,
A bheith liomsa
Chun barróg a thabhairt dom
'Gus chun mo chroí a dheisiú.

Táim ag iarraidh caoineadh
Agus é a ligint amach
As m'anam, as mo choirp
Agus chun mé féin a fháil ar ais.

I mo luí 's i m'aonar,
Brathnaím easpa atá im' sheomra;
Níl tusa anseo a thuilleadh,
Níl ach d'éadaí fágtha.

Ligim osna
Chun m'anáil a thairringt
Ach níl ach dubh le mhothú umam -
An dath ab fhearr leatsa.

Is cara thú anois, a chroí
'S tá cara agat ionam
Beidh mé anseo duit, a chroí
Má tá cluas uait.

Seo é deireadh dár ngrá, a chroí
Ach ní hé seo deireadh an scéil
Leanfaidh muid ar aghaidh lenár saoil,
Á! Mo chroí, sin é an tsaoil.

Nuair a fhágann leannán,
Tagann sé do chroí, agus ní bheidh tú i gceart
Go dtí go bhfásann ceann nua
In ionad de'n seancheann.

Cluain Tarbh,
26 Meitheamh 2006

Night's Silence Falls

Night's silence falls
Fear invites himself in
Who knew uncertainty
Would make such a din!

A dream I had, a tiger I saw, and on my bed
He bit an antelope's heart out, raw.

Was it a warning, and what should I make
Of the blood, wiped into the duvet case?

I tried to lead the tiger out of my room,
To the back garden, but I woke up too soon.

I didn't see the result of that dream
And what's worse, I didn't see the result of me.



Baile Átha Cliath (Dublin), 5th October, 2005