Na Déithe

An féidir bualadh le do ghrá geal roimh ré
Agus fanacht air, lá i ndiaidh lae
Go dtí go bhfuil sibhse beirt réidh
Is bhur saoil a chaitheamh lena chéile?

An bhfuil orainn fanacht, gan aon treoir
Go dtí go mbuailtear clog naofa éigin
A bhfógraíonn go bhfuil cead ag ár spioraid
Bualadh lena chéile faoi dhéire?

Ach cé leis an tsíoraíocht seo,
Is cén fáth nach bhfuil smacht againn uirthi
Nó nach bhfuil smacht againn féin ar ár saoil
ar chor ar bith? (Bhuel deirtear sin.)

Muna bhfuil ann ach turas stiúrtha -
An tréimhse seo ar an domhan,
Is féidir linn ’bheith ann, gan aon rud a dhéanamh,
Gan breathnú ar rud ar bith;

Ní dhéanfainn é sin, mar tugaim faoi ndeara
Nach síoraíocht é an saol
Is cara (de shórt) leis an Saol é an Bás
‘S buailfidh mé leis ar baill

Ach don nóiméad seo anois, glacaim leis
Go bhfuil an t-ádh dearg liom;
Cairde, Grá is Áthas agamsa
Na déithe is áille, dár liom.

Mullach Íde, 3 Eanáir 2008